ความหมายของคำว่า ' วะ ๒ '

ความหมายของคำว่า ' วะ ๒ '
วะ ๒ หมายถึง คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ว เป็นพยัญชนะต้นในบทกลอน เช่น ว่อนว่อน กร่อนเป็น วะว่อน วาบวาบ กร่อนเป็นวะวาบ มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น และมีความหมายในทางย้ำหรือเน้นคำ.

วัก ๑
ก. เอาอุ้งมือตักน้ำหรือของเหลวขึ้นมาค่อนข้างเร็ว เช่น ใช้มือวักน้ำกิน เอามือวักน้ำโคลนสาด, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น วักควัน.
วัก ๒
ก. เซ่น, มักใช้เข้าคู่กันเป็น เซ่นวัก.
วักกะ ๑
น. ไต. (โบราณแปลว่า ม้าม). (ป.; ส. วฺฤกฺก).
วักกะ ๒
ว. คด, ไม่ตรง, โกง, งอ. (ป.; ส. วกฺร).
วัค
น. วรรค. (ป. วคฺค; ส. วรฺค).
วัคคิยะ, วัคคีย์
[วักคิยะ] ว. อยู่ในพวก, อยู่ในหมู่, เช่น เบญจวัคคีย์ ว่า อยู่ในพวก ๕.(ป.).
วัคคิยะ, วัคคีย์
[วักคิยะ] ว. อยู่ในพวก, อยู่ในหมู่, เช่น เบญจวัคคีย์ ว่า อยู่ในพวก ๕.(ป.).